10,2K
Σερβίρουμε και απολαμβάνουμε στην μνήμη
της γιαγιάς Πηγής και του παππού Θοδωρή,
Οι άγριες αγκινάρες είναι δυσεύρετο είδος…
Η εμφάνιση τους είναι διαφορετική από τις γνωστές αγκινάρες του εμπορίου,
έχουν μια πράσινο-μοβ απόχρωση και αγκάθια στα πέταλα τους.
Η διατροφική αξία τους εξαιρετική!
1 μέτρια αγκινάρα περιέχει το ¼ της συνιστώμενης ημερήσιας ποσότητας,
για το μέσο ενήλικα σε βιταμίνη C, K καθώς και σε φυλλικό οξύ.
Η αγκινάρα είναι επίσης εξαιρετική πηγή μαγνησίου, χαλκού,
μαγγανίου, φωσφόρου και καλίου.
Περιέχει τα απαραίτητα για το οργανισμό μας όπως σίδηρο, ασβέστιο, νάτριο, ψευδάργυρο καθώς και βιταμίνες του συμπλέγματος B.
Ακόμα σε έρευνα του Υπουργείου Γεωργίας των ΗΠΑ,
διαπιστώθηκε ότι οι αγκινάρες,
περιέχουν τα περισσότερα αντιοξειδωτικά από οποιοδήποτε άλλο λαχανικό
και κατέχουν την έβδομη θέση σε μια μελέτη των επιπέδων αντιοξειδωτικών
σε 1.000 διαφορετικά τρόφιμα.
Η πεθερά μου είναι απ’ τους τυχερούς ανθρώπους ,
γιατί έχει στον κήπο της αυτό το εξαιρετικό λαχανικό στην άγρια μορφή του!
Τις είχε φυτέψει ο παππούς Θοδωρής μαζί με την γιαγιά την Πηγή,
οι γονείς της δηλαδή!
Δύο εξαιρετικοί άνθρωποι , ζούσαν απ’ την γη και τα ζωντανά τους.
Έκαναν 4 παιδιά , 3 κόρες και 1 γιο.
Όλοι άξιοι άνθρωποι και δουλεμένοι από παιδιά.
Στις φωτογραφίες ( απ’ το αρχείο της πεθεράς μου),
εικονίζονται η γιαγιά Πηγή και ο παππούς Θοδωρής .
Τον παππού δεν πρόλαβα να τον γνωρίσω,
την γιαγιά την γνώρισα !
Πριν ένα χρόνο ακριβώς “έφυγε” από κοντά μας,
στα 91 της χρόνια!
Διαβητική απ’ τα 40 της χρόνια,
φρόντιζε να τρέφεται υγιεινά ,
να μην κάνει καταχρήσεις.
Την τελευταία χρονιά της ζωής της,
είχα την χαρά και την τιμή να της προσφέρω κάτι
που είχε στερηθεί όλα αυτά τα χρόνια , το γλυκό…χωρίς ζάχαρη.
Εκείνη πάντα μέχρι τις τελευταίες της μέρες,
αντιμετώπιζε την ζωή με εξαιρετικό χιούμορ,
που δεν έχω συναντήσει ποτέ σε άλλον άνθρωπο μεγάλης ηλικίας.
Είχε τρομερή μνήμη και θυμόταν ιστορίες και γεγονότα ,
που άλλοι νεότεροι της τα έχουν ξεχάσει…
Λέτε να οφείλεται στις αγριαγκινάρες;
Η καλή μου πεθερά ,
κάθε χρόνο που θα είναι έτοιμες οι αγριαγκινάρες της ,
θα μου φέρει ένα μάτσο για να μαγειρέψω.
Ξέρει πόσο μου αρέσουν και πως δεν πετάω τίποτα …
Με τα πέταλα τους φτιάχνω λικέρ
Τα φύλλα τους τα αποξηραίνω και κάνω αφέψημα τον χειμώνα .
Τις καρδιές τους τις μαγειρεύω με διάφορους τρόπους.
Ένα μεζεδάκι θα σας φτιάξω σήμερα!
Ένα νηστίσιμο και πολύ γευστικό μεζέ ,
που όπως μου αρέσει να λέω,
είναι “βόμβα” θρεπτικών συστατικών!
Υλικά:
6-7 αγριαγκινάρες ή αγκινάρες του εμπορίου.
Για την κρέμα:
1 αβοκάντο ώριμο
1 σκελίδα σκόρδου
1 κουταλιά της σούπας Πατέ πιπεριάς φλωρίνης.
χυμό από 1/2 λεμόνι
10 αποξηραμένα goji berries μουλιασμένα σε νερό
1 κουταλάκι του γλυκού ταχίνι
1 κουταλιά της σούπας ελαιόλαδο
αλάτι ημαλαίων ή θαλασσινό .
Για την σάλτσα :
1 κουταλιά της σούπας Πατέ πιπεριάς φλωρίνης.
1 κουταλιά της σούπας χυμό λεμονιού
1 κουταλάκι του γλυκού ελαιόλαδο .
Καθαρίζουμε τις αγκινάρες από τα πέταλα τους με προσοχή γιατί έχουν αγκάθια,
τις ρίχνουμε μέσα σε μια λεκάνη με νερό
που έχουμε στύψει 2 λεμόνια , για να μην μαυρίσουν.
Καθαρίζουμε τα κοτσάνια τους αν είναι τρυφερά και τα βάζουμε στην λεκάνη.
Σε μια κατσαρόλα ρίχνουμε λίγο νερό ,
τοποθετούμε το ειδικό σουρωτήρι για βράσιμο στον ατμό,
και από πάνω τοποθετούμε τις καρδιές της αγκινάρας κομμένες στην μέση ,
μαζί και τα κοτσάνια.
Τα περιχύνουμε όλα με χυμό λεμονιού και ανάβουμε την φωτιά.
Μόλις δούμε πως δημιουργούνται υδρατμοί ,
χαμηλώνουμε την θερμοκρασία και αφήνουμε να μαγειρευτούν .
Μετά από 10 λεπτά τρυπάμε με το πιρούνι μας ένα κομμάτι
για να δούμε αν είναι έτοιμες.
Όταν είναι έτοιμες λοιπόν ,
ετοιμάζουμε την κρέμα μας για βουτιές και πασαλήματα…
Μέσα στο μπλέντερ βάζουμε όλα τα υλικά μας και κτυπάμε καλά
μέχρι να ενωθούν.
Για την σάλτσα ,
( απαραίτητη για ντεκόρ αλλά και για υγρασία
και γεύση στις αγκινάρες μας ),
θα ανακατέψουμε το πατέ με τον χυμό και το ελαιόλαδο
μ’ ένα κουταλάκι και είναι έτοιμη!
Σερβίρουμε και απολαμβάνουμε στην μνήμη
της γιαγιάς Πηγής και του παππού Θοδωρή,
που μου έδωσαν το ερέθισμα γι’ αυτό το πιάτο !
Φιλιά πολλά σε όλους σας!
17 σχόλια
Complimenti un post davvero molto toccante,interessante anche le proprietà organolettiche dei carciofi che trovo molto molto buoni.
Buona Domenica
Z&C
La ringrazio molto il mio caro amico!
Avere una buona notte e una meravigliosa Domenica!
Πόσο μέ άγγιζε η ιστορία των παππούδων!! Πραγματικά πολύ συγκινητικό! ! Άγριες αγκινάρες δεν έχω νερό ποτέ, αλλά πρέπει να είναι εξαιρετικές, δεν πετάς και τίποτα μπράβο σου.
Να είσαι καλά Μαρί μου!
Ότι φτιάχνω με τις άγριες μπορείς να κάνεις και με τις ήμερες, λίκερ , τσάι κ.τ.λ.
Καλή σου νύχτα και καλό ξημέρωμα!
Καλησπέρα Σοφία.
Όμορφες ιστορίες ανθρώπων που άγγιξαν τη ζωή σας. Πολύ ευαίσθητη η γραφή σου η σημερινή!
Όσο για το πιάτο σου, εκτός από όμορφο είναι και πολύ υγιεινό! Πράγματι “βόμβα” θρεπτικών συστατικών.
Καλό σου απόγευμα!
Z.
Ζαμπία σ’ευχαριστώ πολύ!
Πιστεύω πως οφείλουμε να αναγνωρίζουμε και να τιμούμε ανθρώπους που μας έχουν αφήσει σημαντική κληρονομιά , το ήθος , την ανθρωπιά τους και αν θες, υλικά αγαθά που κόπιασαν για να τα έχουμε τώρα εμείς και να τα χαιρόμαστε!
Να είσαι καλά και πάλι σ’ευχαριστώ!
Σοφία μου, πολύ μου άρεσε η ανάρτησή σου, γιατί κατά κάποιο τρόπο είναι ένα αφιέρωμα σ’ αυτούς τους υπέροχους ανθρώπους της ασπρόμαυρης φωτογραφίας! Μπράβο σου που τους θυμάσαι και τους μνημονεύεις!
Την αγριαγκινάρα δεν νομίζω να την έχω δοκιμάσει ποτέ (εκτός κι αν με απατά η μνήμη μου, που σε αντίθεση με της κας Πηγής, δεν είναι και η καλύτερη). Θα ήθελα όμως πολύ να δοκιμάσω το μεζεδάκι σου! Φαίνεται νόστιμο και είναι σίγουρα πολύ θρεπτικό και υγιεινό!
Πολλά φιλάκια!
Ευχαριστώ πολύ καλή μου Αναστασία!
Νιώθω πολύ τυχερή που έχω γνωρίσει τέτοιους ανθρώπου όπως η γιαγιά Πηγή αλλά και η πεθερά μου, άνθρωποι που έχουν το βλέμα καθαρό , δίχως υποκρισία και ζηλοφθονία.
Πάντα με την καλή κουβέντα και την προσφορά να γεμίζει την καρδιά τους!
Καλή σου νύχτα και εύχομαι κάποτε να βρεθούμε η μία στον δρόμο της άλλης και να ανταλλάξουμε τις μαγειρικές μας!
Εγώ πάλι θυμάμαι τον παππού μου, που δεν ήταν αγρότης, αλλά φαρμακοποιός προερχόμενος από αγροτική ωστόσο οικογένεια,να έχει πάντα πάνω του ένα σουγιά, και όταν περπατούσε και έπεφτε σε αγρι-αγγινάρες, έκοβε μια-δύο. Τις καθάριζε και τις έτρωγε επιτόπου. Ή τις έφερνε σπίτι και τους πρόσθετε μπόλικο λεμόνι. Ετσι στην ουσία τις “μαρινάριζε” και τις έτρωγε :-))
Πέθανε πριν 20 χρόνια, σε ηλικία 102 ετών!
Λες οι αγγινάρες (ή το μέτρο που είχε πάντα στην ζωή του…) να βοήθησαν στην μακροημέρευση του;
Με έστειλες πίσω πίσω πολλά χρόνια… με τούτη την πανέμορφη ανάρτηση Σοφία μου.
Μπασμένος μέσα στα πράγματα ο παππούς σου , ήξερε τι έκανε , γι’αυτό έζησε και τόσα χρόνια !
Σου εύχομαι να ακολουθήσεις το παράδειγμα του και ζήσεις ακόμα πιο πολύ με υγεία και ευτυχία Πηνελόπη μου!
Πολύ όμορφη ανάρτηση!!! Όλα τα έχει….
Ωραία χρώματα και πολύ ωραία παρουσίαση…..να σου πω την αλήθεια θα ήθελα να το γευτώ έτοιμο από τα χεράκια σου!!!!
Φιλιά!!!
Ευχαριστώ πολύ Πέπη μου!
Μακάρι όταν ξαναέρθεις στο νησί να βρεθούμε και να σου κάνω το τραπέζι!
Φιλάκια πολλά!!!
Σοφία μου πολύ όμορφη ιστορία, με άγγιξε…!!!Δεν έχω δοκιμάσει ποτέ άγριες αγκινάρες.Καταπληκτική συνταγή γεμάτη χρώματα και γεύσεις!Μπράβο σου!
Φιλιά πολλά!
Ελένη μου να είσαι καλα!
Μακάρι να δοκιμάσεις κάποια στιγμή, είναι γευστικότατες!
Φιλάκια πολλά!!!
Ωραία ανάρτηση Σοφία μου… Ένα είδος αφιερώματος πιστεύω ότι αξίζει στους παλιότερους, που μας έμαθαν πράγματα.
Αγριαγκινάρες δεν έχω φάει, αλλά αν είναι όπως αυτές που ξέρω… τις γονατίζω! Μου αρέσουν πολύ είναι η αλήθεια.
Η φωτογραφία του πιάτου είναι άκρως δελεαστική! Πολύ όμορφο στήσιμο.
Πολλά πολλά φιλιά! Καλή εβδομάδα και καλό βράδυ!
Ευχαριστώ πολύ !
Είναι ακόμα καλύτερες από τις ήμερες!
Σου εύχομαι καλό βραδυ και όνειρα γλυκά!!!
Αυτό πως μου είχε ξεφύγει;; θα το φτιάξω αυτή την εβδομάδα, λατρεύω τις αγκινάρες.