Home Vegan Λαψάνα ή σινάπι, Sinapis arvensis.

Λαψάνα ή σινάπι, Sinapis arvensis.

by sofia sofeto
2 σχόλια
Κείμενο, φωτογραφίες, συνταγή, food styling: Σοφία Πιτσικάλη (Sofia Sofeto).

Οι βόλτες μας στην φύση συνεχίζονται…

Όσο περνούν οι εβδομάδες, όπως αλλάζει ο καιρός, είναι πολύ ενδιαφέρον να παρατηρούμε τις αλλαγές που γίνονται στην χλωρίδα της χώρας μας.

Σε προηγούμενο άρθρο μου, σας έγραψα για τα αγαπημένα μου αλιβάρβαρα, τα οποία σας τα έφτιαξα τουρσί.

Σε αυτή μου την ανάρτηση θα σας παρουσιάσω ένα άλλο πολύ αγαπημένο μου άγριο χόρτο, την λαψάνα ή αλλιώς το σινάπι (Sinapis arvensis). Είναι ένα χόρτο με ιδιαίτερη γεύση, που προσωπικά με ενθουσιάζει και με την πρώτη ευκαιρία το έχω στο τραπέζι μου.

Από μικρή θυμάμαι, την ξεχωριστή αυτή λιχουδιά. Όταν η μάνα μου τα έβραζε, το ξεχωριστό άρωμα τους πλημμύριζε την κουζίνα μας. Θυμάμαι ακόμα, την εντύπωση που μου έκανε το έντονο πράσινο χρώμα που είχαν τα χόρτα στο πιάτο.

Η λαψάνα είναι φυτό μονοετές, ποώδες και έχει ζωηρά κίτρινα άνθη. Κάποια είδη της καλλιεργούνται για τα καυτερά τους σπόρια από τα οποία παρασκευάζεται το γνωστό καρύκευμα της μουστάρδας.

Στο φυτό αυτό αποδίδονται και θεραπευτικές ιδιότητεςΤο σινάπι, λέγεται πως  χρησιμοποιείται σε περιπτώσεις γρίπης, κρυολογήματος κ.τ.λ. Ακόμα έχει βρεθεί πως βοηθάει στην δυσκοιλιότητα. Χρησιμοποιείται επίσης εξωτερικά, με την μορφή καταπλάσματος, σε πόνους των αρθρώσεων. Σε κάθε περίπτωση, πρέπει πρώτα να συμβουλευόμαστε τον γιατρό μας.

Για μένα η μεγαλύτερη απόλαυση είναι τα μαζεύω στο βουνό τα φρέσκα αυτά χόρτα και να ετοιμάζω την σαλάτα μου με δύο μόνο υλικά.

Είναι τόσο μοναδική η γεύση τους που δεν χρειάζεται τίποτα άλλο, πέρα από λίγο αλάτι και μερικές σταγόνες εξαιρετικού παρθένου ελαιολάδου.

Συλλέγω λοιπόν τα χόρτα μου. Προσέχω πάντα να μαζέψω τα τρυφερά τους μέρη. Κόβω με τα χέρια μου προσεχτικά, δίχως να ξεριζώσω το φυτό. Είναι σημαντικό για να συνεχίσει η φύση να αναγεννά το είδος του. Έπειτα στο σπίτι, ξεχωρίζω τα φύλλα από τυχόν άλλα χορταράκια που έχουν ανακατευτεί κατά την συλλογή. Τα πλένω πολύ καλά με φρέσκο καθαρό νερό. Τα σουρώνω και γεμίζω την κατσαρόλα με φρέσκο νερό (φιλτραρισμένο κατά προτίμηση). Μόλις πάρει βράση το νερό, ρίχνω λίγο αλάτι και προσθέτω τα χόρτα.

Χαμηλώνω σε μεσαία θερμοκρασία την εστία μου και σκεπάζω με το καπάκι. Αφήνω να σιγοβράσουν, δοκιμάζοντας που και που, για να δω ότι είναι έτοιμα.

Όταν είναι βρασμένα επαρκώς, τα βγάζω με μια πιρούνα και αφήνω να σουρώσει ο ζωμός τους.

Μου αρέσει να τα τρώω σχεδόν κρύα, σε θερμοκρασία δωματίου ιδανικά. Προσθέτωντας όπως είπα παραπάνω, μόνο λίγο ελαιόλαδο. Πιστέψτε με, δεν χρειάζονται τίποτα παραπάνω!

Είναι ιδανικό συνοδευτικό για ψάρι ψητό. Λατρεύω αυτό τον συνδυασμό. Μου αρέσει επίσης με ψητά θαλασσινά, όπως καλαμάρι, χταπόδι, σουπιές κ.τ.λ

Συζητώντας με αρκετούς φίλους και φίλες, σχετικά με αυτό το εξαιρετικό χόρτο, μου έδωσαν την πληροφορία πως γίνεται ομελέτα!

Έτσι λοιπόν έκανα τις δοκιμές μου και ενθουσιάστηκα!!!

Κράτησα ένα μέρος απ’την βρασμένη λαψάνα μου. Αφού την σούρωσα καλά, ώστε να μην έχει υγρά, ετοίμασα το μείγμα για την ομελέτα.

Χτύπησα 3 φρέσκα αυγά μαζί με αλάτι, πιπέρι και 1/2 κ.σ ελαιόλαδο. Πρόσθεσα επίσης 50 γρ φρέσκο γάλα και 10 γρ αλεύρι καλαμποκιού. Χτύπησα καλά μέχρι να ενωθούν τα υλικά.

Στο αντικολλητικό τηγάνι έριξα 1 κ.σ ελαιόλαδο και άνοιξα την φωτιά σε μεσαία θερμοκρασία. Μόλις ζεστάθηκε το τηγάνι πρόσθεσα την λαψάνα την οποία σωτάρησα ελαφρώς στο ελαιόλαδο. Έπειτα έριξα το μείγμα της ομελέτας. Σκέπασα με το καπάκι κι άφησα να ψηθεί η κάτω πλευρά. Γύρισα να ψηθεί και η άλλη πλευρά προσθέτωντας λίγη τριμμένη γραβιέρα

Η γεύση εξαιρετική! Μου θύμισε λίγο την ομελέτα με τα άγρια σπαράγγια. Σας προτείνω να την δοκιμάσετε!!!

Συνεχίζω πάντα τους πειραματισμούς μου. Το μόνο σίγουρο είναι, πως η φύση μας χαρίζει τον καλύτερο εαυτό της. Χρέος μας είναι να τον προστατεύσουμε και να τον σεβαστούμε.

Μέχρι την επόμενη συνάντηση μας, σας φιλώ γλυκά!

Σοφία.

 

Απαγορεύεται σύμφωνα με τον ισχύοντα νόμο περί πνευματικών δικαιωμάτων (Ν.2121/93) , η αναδημοσίευση σε οποιοδήποτε μέσο, φωτογραφιών, βίντεο και τμήματος ή ολόκληρου του κειμένου της συνταγής και του υπόλοιπου άρθρου της παρούσας ανάρτησης, δίχως την γραπτή άδεια της δημιουργού . Επίσης απαγορεύεται η χρήση των συνταγών για εμπορικούς ή μη σκοπούς, σε εστιατόρια, ξενοδοχεία, ζαχαροπλαστεία , catering κ.τ.λ, και πάσης φύσεως εκμετάλλευσης τους , δίχως την γραπτή άδεια της δημιουργού.

Print Friendly, PDF & Email

ΔΕΙΤΕ ΚΙ ΑΥΤΑ

2 σχόλια

Δημήτρης Μ 04/02/2021 - 17:09

Γειά σου Σοφία με τα ωραία σου!

Το συνάπι (ονομαζόμενο “συνιάβρι” στην Κρήτη), χόρτο υπέροχο στη γεύση, έχει μακριά παράδοση σαν κατάπλασμα. Το υπέστην κι εγώ μικρό παιδί, στη δεκαετία του 1950 στην Αθήνα, για την παροχέτευση ενός “καλόγερου” στον παιδικό μου σβέρκο.
Δεν έχω μελετήσει αρκετά ποιές ποικιλίες παράγουν (ποιά έκδοση) μουστάρδα, αλλά θα μου επιτρέψεις να συνεισφέρω ένα παλιό παιδικό σκετς, και αμέσως τη μικρή ιστορία που με συνδέει με αυτό.
(Παιδική θεατρική σκηνή, ένας “γέροντας” κάθεται σε μια καρέκλα καφενείου, και ένα κοριτσάκι περνάει με την κούκλα του τυλιγμένη σε πανάκια)
-Σιγά καλέ σιγά, που τρέχεις έτσι στάσου,
κανένας δε σε κυνηγά κι έχεις καιρό μπροστά σου.
-Πηγαίνω μπάρμπα στο γιατρό, τη κούκλα μου να γειάνει
εκρύωσε μεσ’ στο λουτρό και τρέμω μην πεθάνει.
-Βάλτης ευθύς συναπισμό στο στήθος κι εις το πλάϊ,
βάλτης φανέλα στο λαιμό και προσοχή μη φάει!
-Της έκανα παππού πολλά, μα να , τα ίδια χάλια,
αχ τι ήθελα και στα καλά της έδινα στραγάλια!
(το κοριτσάκι φεύγει τρέχοντας – τέλος του σκετς)

Μου το έμαθε η μητέρα μου, εκείνη μου είπε ότι το απάγγειλε (μάλλον τα Χριστούγεννα του 1926) στη γιορτή του Δημοτικού σχολείου του Ατσιπόπουλου στο Ρέθυμνο. Πολύ θα ήθελα να μάθω πόσο παλιό είναι στα αλήθεια, ίσως φτάνει πίσω στο 19ο αιώνα?

Με τη γλυκειά ανάμνηση της μητέρας μου, και τις ευχαριστίες μου για τη φιλοξενία σας εδώ.

Δείξε μας μερικές ωραίες μουστάρδες Σοφία, ο σιναπόσπορος είναι παραγνωρισμένος σήμερα, μόνο τα εξωτικά υλικά συγκεντρώνουν την προσοχή του κόσμου !!!

Δημήτρης Μ

Reply
sofia sofeto 04/02/2021 - 17:22

Καλησπέρα Δημήτρη μου με τα πιο ωραία σου!!! Τι όμορφη ανάμνηση μας μετέφερες απ’τα παιδικά σου χρόνια!!! Απίστευτος ο συνειρμός αλλά και το ότι το θυμάσαι, μετά από τόσα χρόνια!!! Πηγαίνω σχεδόν καθημερινά στο βουνό και βρίσκω διάφορα καλούδια της γης, εμπνέομαι και γυρίζω πίσω κι εγώ, στο μακρινό παρελθόν, τότε που ήμουν παιδί κι όλα έμοιαζαν γύρω μου παραμυθένια… Έτσι νιώθω συχνά και τώρα. Σ’ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο σου!!! Να φτιάξω μουστάρδα λες ε;; Που ξέρεις… Ίσως να τα καταφέρω κάποια στιγμή… Θα είσαι απ’τους πρώτους που θα το μάθει!

Reply

Άφησε το σχόλιο σου

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.

error: Προστατευμένο περιεχόμενο που εμπίπτει στις διατάξεις του Νόμου περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας - Content is protected !!