Λαψάνα ή σινάπι, Sinapis arvensis.

Κείμενο, φωτογραφίες, συνταγή, food styling: Σοφία Πιτσικάλη (Sofia Sofeto).

Οι βόλτες μας στην φύση συνεχίζονται…

Όσο περνούν οι εβδομάδες, όπως αλλάζει ο καιρός, είναι πολύ ενδιαφέρον να παρατηρούμε τις αλλαγές που γίνονται στην χλωρίδα της χώρας μας.

Σε προηγούμενο άρθρο μου, σας έγραψα για τα αγαπημένα μου αλιβάρβαρα, τα οποία σας τα έφτιαξα τουρσί.

Σε αυτή μου την ανάρτηση θα σας παρουσιάσω ένα άλλο πολύ αγαπημένο μου άγριο χόρτο, την λαψάνα ή αλλιώς το σινάπι (Sinapis arvensis). Είναι ένα χόρτο με ιδιαίτερη γεύση, που προσωπικά με ενθουσιάζει και με την πρώτη ευκαιρία το έχω στο τραπέζι μου.

Από μικρή θυμάμαι, την ξεχωριστή αυτή λιχουδιά. Όταν η μάνα μου τα έβραζε, το ξεχωριστό άρωμα τους πλημμύριζε την κουζίνα μας. Θυμάμαι ακόμα, την εντύπωση που μου έκανε το έντονο πράσινο χρώμα που είχαν τα χόρτα στο πιάτο.

Η λαψάνα είναι φυτό μονοετές, ποώδες και έχει ζωηρά κίτρινα άνθη. Κάποια είδη της καλλιεργούνται για τα καυτερά τους σπόρια από τα οποία παρασκευάζεται το γνωστό καρύκευμα της μουστάρδας.

Στο φυτό αυτό αποδίδονται και θεραπευτικές ιδιότητες. Το σινάπι, λέγεται πως  χρησιμοποιείται σε περιπτώσεις γρίπης, κρυολογήματος κ.τ.λ. Ακόμα έχει βρεθεί πως βοηθάει στην δυσκοιλιότητα. Χρησιμοποιείται επίσης εξωτερικά, με την μορφή καταπλάσματος, σε πόνους των αρθρώσεων. Σε κάθε περίπτωση, πρέπει πρώτα να συμβουλευόμαστε τον γιατρό μας.

Για μένα η μεγαλύτερη απόλαυση είναι τα μαζεύω στο βουνό τα φρέσκα αυτά χόρτα και να ετοιμάζω την σαλάτα μου με δύο μόνο υλικά.

Είναι τόσο μοναδική η γεύση τους που δεν χρειάζεται τίποτα άλλο, πέρα από λίγο αλάτι και μερικές σταγόνες εξαιρετικού παρθένου ελαιολάδου.

Συλλέγω λοιπόν τα χόρτα μου. Προσέχω πάντα να μαζέψω τα τρυφερά τους μέρη. Κόβω με τα χέρια μου προσεχτικά, δίχως να ξεριζώσω το φυτό. Είναι σημαντικό για να συνεχίσει η φύση να αναγεννά το είδος του. Έπειτα στο σπίτι, ξεχωρίζω τα φύλλα από τυχόν άλλα χορταράκια που έχουν ανακατευτεί κατά την συλλογή. Τα πλένω πολύ καλά με φρέσκο καθαρό νερό. Τα σουρώνω και γεμίζω την κατσαρόλα με φρέσκο νερό (φιλτραρισμένο κατά προτίμηση). Μόλις πάρει βράση το νερό, ρίχνω λίγο αλάτι και προσθέτω τα χόρτα.

Χαμηλώνω σε μεσαία θερμοκρασία την εστία μου και σκεπάζω με το καπάκι. Αφήνω να σιγοβράσουν, δοκιμάζοντας που και που, για να δω ότι είναι έτοιμα.

Όταν είναι βρασμένα επαρκώς, τα βγάζω με μια πιρούνα και αφήνω να σουρώσει ο ζωμός τους.

Μου αρέσει να τα τρώω σχεδόν κρύα, σε θερμοκρασία δωματίου ιδανικά. Προσθέτωντας όπως είπα παραπάνω, μόνο λίγο ελαιόλαδο. Πιστέψτε με, δεν χρειάζονται τίποτα παραπάνω!

Είναι ιδανικό συνοδευτικό για ψάρι ψητό. Λατρεύω αυτό τον συνδυασμό. Μου αρέσει επίσης με ψητά θαλασσινά, όπως καλαμάρι, χταπόδι, σουπιές κ.τ.λ

Συζητώντας με αρκετούς φίλους και φίλες, σχετικά με αυτό το εξαιρετικό χόρτο, μου έδωσαν την πληροφορία πως γίνεται ομελέτα!

Έτσι λοιπόν έκανα τις δοκιμές μου και ενθουσιάστηκα!!!

Κράτησα ένα μέρος απ’την βρασμένη λαψάνα μου. Αφού την σούρωσα καλά, ώστε να μην έχει υγρά, ετοίμασα το μείγμα για την ομελέτα.

Χτύπησα 3 φρέσκα αυγά μαζί με αλάτι, πιπέρι και 1/2 κ.σ ελαιόλαδο. Πρόσθεσα επίσης 50 γρ φρέσκο γάλα και 10 γρ αλεύρι καλαμποκιού. Χτύπησα καλά μέχρι να ενωθούν τα υλικά.

Στο αντικολλητικό τηγάνι έριξα 1 κ.σ ελαιόλαδο και άνοιξα την φωτιά σε μεσαία θερμοκρασία. Μόλις ζεστάθηκε το τηγάνι πρόσθεσα την λαψάνα την οποία σωτάρησα ελαφρώς στο ελαιόλαδο. Έπειτα έριξα το μείγμα της ομελέτας. Σκέπασα με το καπάκι κι άφησα να ψηθεί η κάτω πλευρά. Γύρισα να ψηθεί και η άλλη πλευρά προσθέτωντας λίγη τριμμένη γραβιέρα. 

Η γεύση εξαιρετική! Μου θύμισε λίγο την ομελέτα με τα άγρια σπαράγγια. Σας προτείνω να την δοκιμάσετε!!!

Συνεχίζω πάντα τους πειραματισμούς μου. Το μόνο σίγουρο είναι, πως η φύση μας χαρίζει τον καλύτερο εαυτό της. Χρέος μας είναι να τον προστατεύσουμε και να τον σεβαστούμε.

Μέχρι την επόμενη συνάντηση μας, σας φιλώ γλυκά!

Σοφία.