18,8K
Κείμενο, φωτογραφίες, food styling: Σοφία Πιτσικάλη ( Sofia Sofeto ).
Αύριο είναι η γιορτή των ερωτευμένων.
Όπως κάθε χρόνο τέτοια μέρα, οι απανταχού ερωτευμένοι ανταλλάσσουν δωράκια, κάρτες με θερμά λόγια και εκδηλώσεις αγάπης…
Η σοκολάτα και τα κόκκινα τριαντάφυλλα έχουν την τιμητική τους κάνοντας τους ζαχαροπλάστες και τους ανθοπώλες “να τρίβουν τα χέρια τους…”
Σήμερα θα σας μιλήσω για την πηγή της έμπνευσης μου, για δύο ανθρώπους που δεν ζούνε πια…
Η προγιαγιά μου η Βασιλικούλα, ήταν γυναίκα περήφανη. Άνθρωπος δημιουργικός, κεφάτος ,
δεν το έβαζε ποτέ κάτω, διεκδικούσε αυτό που ήθελε με πάθος!
Ο προπάππος μου ο Πέτρος, ήτανε άντρας με τα όλα του! Ψηλός , επιβλητικός!
” Έπιανε την πέτρα και την έστηβε …”
Αγαπούσε το καλό κρασί, τα μεζεδάκια,
τα απολάμβανε παρέα με τους φίλους του.
Αυτοί οι δύο άνθρωποι γνωρίστηκαν και αγαπήθηκαν σε μια πολύ δύσκολη εποχή.
Η φτώχεια και η δυστυχία του πολέμου
τους βρήκε νιόπαντρους,
γεμάτους όνειρα για μια δική τους οικογένεια.
Αναγκάστηκαν να χωριστούνε…
Εκείνος έπρεπε να φύγει για το μέτωπο,
ο πόλεμος είχε ξεκινήσει …
Η αγαπημένη του έμεινε πίσω μόνη μαζί με το πρώτο τους παιδί, την γιαγιά μου !
Προσπαθούσανε να επικοινωνήσουν με όποιο τρόπο μπορούσαν, να μάθει ο ένας τα νέα του άλλου.
Εκείνη του έστειλε μια φωτογραφία της,
να την κοιτάει και να παίρνει κουράγιο.
Αυτή η φωτογραφία βρέθηκε στα χέρια μου,
όταν έψαχνα τα παλιά σεντούκια της γιαγιάς μου.
Από πίσω του είχε γράψει ένα στιχάκι…
“…Λάβε κορμί δίχως ψυχή
και σώμα δίχως στόμα,
λάβε και την φωτογραφία μου
να με θυμάσαι ακόμα…”
Εκείνος με την σειρά του της έστειλε μια φωτογραφία του μαζί με τους συντρόφους του.
Της περιέγραφε το μέρος που βρισκόταν …
Κοιτάζοντας αυτές τις φωτογραφίες,
προσπαθώ να μπω για λίγο στην θέση τους.
Δύσκολο ακόμα και να το σκεφτώ,
πόσο μάλλον να το ζήσω…
πόσο μάλλον να το ζήσω…
Ο καιρός πέρασε και ό παππούς γύρισε πίσω στην γιαγιά. Λάφυρο του μια σφαίρα στον γλουτό…
Προσπαθώ να φανταστώ την χαρά της επανασύνδεσης, την ανακούφιση που ένιωσαν
όταν συναντήθηκαν οι ματιές τους.
Η γιαγιά έφτιαχνε το αγαπημένο γλυκό του παππού, τηγανίτες!
Ήταν το γλύκισμα που μπορούσαν τότε να έχουν, λιτό μα τόσο απολαυστικό!
Εδώ μαζί με την γιαγιά μου Μαρία.
Έτσι κι εγώ σήμερα, για την ημέρα των ερωτευμένων δεν θα μπορούσα να κάνω κάτι διαφορετικό.
Μια σύγχρονη εκδοχή τους με μια μικρή πολυτέλεια, την σοκολάτα!
Προς τιμή τους λοιπόν!
Υλικά:
*όλα τα υλικά σε θερμοκρασία δωματίου!
Για τις τηγανίτες:
•250 γρ. αλεύρι κίτρινο παραδοσιακό
•300 γρ. ανθότυρο Κρήτης
•2 σφηνάκια Limoncello χωρίς ζάχαρη
ή άλλο λικέρ της αρεσκείας σας
•200 γρ. γάλα 2% λιπαρά
•1 φρέσκο αυγό
•5 κουταλιές της σούπας στέβια κρυσταλλική με ερυθριτόλη ( αναλογία με την ζάχαρη 1:1 )
•2 κουταλιές της σούπας σησαμέλαιο ή ελαιόλαδο
•3 γρ. μαγιά ξηρή
•1 κουταλάκι του γλυκού μπέικιν πάουντερ
•1 πρέζα αλάτι
•1 κουταλάκι του γλυκού ξύσμα πορτοκαλιού.
•Σησαμέλαιο ή ελαιόλαδο για το τηγάνισμα.
•Σησαμέλαιο ή ελαιόλαδο για το τηγάνισμα.
Διατροφική ανάλυση χωρίς το σιρόπι:
Για το σιρόπι σοκολάτας:
• 1 δόση από το γλάσο σοκολάτας που θα βρείτε εδώ
(Δείτε επίσης παρακάτω το βίντεο με την συνταγή του γλάσου σοκολάτας)
• λίγα καρύδια χοντροκομμένα.
Μέσα στο μπλέντερ ρίχνουμε το ανθότυρο ,
το ξύσμα πορτοκαλιού και το μισό γάλα,
κτυπάμε μέχρι να ενωθούν.
Το υπόλοιπο γάλα το ζεσταίνουμε λίγο,
να είναι χλιαρό, το ρίχνουμε μέσα σε μια λεκανίτσα και προσθέτουμε την στέβια και την μαγιά για να τις διαλύσουμε.
Ρίχνουμε και το μείγμα του ανθότυρου.
Προσθέτουμε όλα τα υπόλοιπα υγρά
της συνταγής μας και ανακατεύουμε καλά.
Στην συνέχεια ανακατεύουμε το αλεύρι
με το μπέικιν πάουντερ και το αλάτι.
με το μπέικιν πάουντερ και το αλάτι.
Τα ρίχνουμε μέσα στα υγρά και με μια σπάτουλα ανακατεύουμε καλά μέχρι να δημιουργηθεί ένας σφικτός σχετικά χυλός.
Σκεπάζουμε με μια πετσέτα και αφήνουμε σε μια ζεστή γωνιά του σπιτιού για να φουσκώσει, περίπου μιάμιση ώρα.
Εναλλακτικά μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αρτοπαρασκευαστή, στην λειτουργία για ζύμες.
Όταν έχει φουσκώσει ο χυλός μας,
ετοιμάζουμε το αντικολλητικό μας τηγάνι.
Ρίχνουμε μέσα 3 κουταλιές της σούπας σησαμέλαιο, το επιλέγουμε για την εξαιρετική αντοχή που έχει σε υψηλές θερμοκρασίες,
δεν καίγεται και δεν καπνίζει!
Με την βοήθεια δύο κουταλιών της σούπας,
παίρνουμε λίγο απ’ τον χυλό και τον ρίχνουμε στο τηγάνι, το οποίο έχει ζεσταθεί καλά
και στην συνέχεια το έχουμε κατεβάσει
σε χαμηλή θερμοκρασία.
Θα σχηματιστούν οι αφράτες τηγανίτες,
θα μοιάζουν με λουκουμάδες, όπως θέλετε τις ονομάζετε!
Τις σιγοψήνουμε απ’ την μια πλευρά και μόλις ροδίσουν από την άλλη.
Μόλις δούμε πως είναι έτοιμες τις βγάζουμε
και τοποθετούμε τις επόμενες, προσθέτουμε λίγο σησαμέλαιο αν χρειάζεται.
Παράλληλα ετοιμάζουμε το σιρόπι σοκολάτας.
Αυτό είναι !
Μην το καθυστερούμε άλλο …
Σερβίρουμε στο πιατάκι μας, περιχύνουμε με το σιρόπι, προσθέτουμε τα καρύδια ….
Και απολαμβάνουμε στην μνήμη του Πέτρου και της Βασιλικούλας!
Μέχρι την επόμενη φορά που θα τα ξαναπούμε,
σας φιλώ γλυκά ❤️
Σοφία.
Κάνετε την δωρεάν εγγραφή σας
στο κανάλι μου στο YouTube,
ώστε να βλέπετε πρώτοι τα νέα μου βίντεο!!!
15 σχόλια
Ωραία παραλλαγή Σοφία.
Όταν δε, μιλάμε για ανθρώπινες ιστορίες ανθρώπων άλλων χρόνων και άλλων εποχών, μας είναι τόσο δύσκολο να μπούμε στην θέση τους.
Αμα όμως το καλοσκεφτείς… η ιστορία πάντα έχει τις απαντήσεις της.
Εύχαριστώ πολύ!
Σίγουρα ισχύει αυτό που λές για την ιστορία,
και στην συγκεκριμένη η απάντηση είναι μία… η αγάπη!
Αυτό είναι καλό, φίλε μου! <3 Τι γλυκές αναμνήσεις από τον παππού σας … Έχω μετακινηθεί <3 Μια σκέψη για τον ίδιο και για σας ότι έχετε μια μεγάλη μεγάλη καρδιά! Μια αγκαλιά και ένα φιλί!
Να είσαι καλά Ely μου!
Σου στέλνω την αγάπη μου!
Δεν έχω λόγια γι αυτην την ανάρτηση και απο που να ξεκινήσω, απο τον καταπληκτικό πρόλογο απο την καταπληκτική συνταγή ή απο τις τέλειες φωτογραφίες Σοφία!!
Έρη μου , να είσαι καλά και σ’ ευχαριστώ πάρα πολύ.
Καλή σου νύχτα και καλό ξημέρωμα.
Σοφάκι μου φοβερή ιστόρια και ο πρόλογος καταπληκτικός!!!
Οι τηγανίτες σου είναι υπέροχες και πολύ λαχταριστές!
Φιλιά!!!
Γεια σου Ελένη μου,
ευχαριστώ πάρα πολύ για τα καλά σου λόγια!
Τι υπέροχο post! Απ’ όποια άποψη κι αν το δει κανείς.
Να είσαι καλά ,ευχαριστώ πολύ για την επίσκεψη σου!
Καλό σου βράδυ!
Ευχαριστούμε που μοιράστηκες μαζί μας αυτή την ιστορία! Η συνταγή πρέπει να είναι ξεχωριστή! Κοινοποιώ!
Kathy by anthommeli
Να είσαστε καλά κορίτσια μου!
Χαίρομαι που σας άρεσε , σας ευχαριστώ πολύ για την κοινοποιήση!
Καλό απόγευμα και καλή συνέχεια!
τις τηγανιτες θα τις εχω υποψιν να τις φτιάξω όταν έχω χρόνο , αλλά η ιστορία αυτή είναι ΟΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ! δείχνει τι σημαίνει αγάπη σε άλλες εποχές χωρίς sms και λουλούδια της σύγχρονης εποχής μας!Καλό είναι να θυμόμαστε που και πού τους προγόνους μας ,΄΄εχουν πολλά να μας διδάξουν ,να μας διαφωτίσουν ειδικά σημερα στην εποχή που ζούμε για τις αξίες και τα ιδανικά που εξαφανίζονται γοργά .! Ανεξάρτητα με τις ανέσεις της σημερινής εποχής εγω θα προτιμούσα να ζω εκεινη την εποχη….
Εμπρός, Πίσω λοιπόν!
Και για να μην παρεξηγηθώ , εννοώ πως αν γυρίσουμε στο παρελθόν και ρίξουμε μια ματιά , θα δούμε πως μπορούμε να ζήσουμε πιο ουσιαστικά και αληθινά με τους αγαπημένους μας ανθρώπους.
Χωρίς πολυτέλειες στις πράξεις και στα αγαθά, αλλά με ειλικρίνια στο βλέμα και με ντόμπρα λόγια, αυτά που λείπουν στις μέρες μας δυστυχώς…
[…] ξαναγράψει για εκείνη σε μια παλαιότερη ανάρτηση μου εδώ.) μας έπερνε απ’το χέρι και κρατώντας η κάθε μια μας […]